Το δέρμα είναι ένα από τα κύρια όργανα στο οποίο εμφανίζονται αλλεργικά συμπτώματα. Σε αυτό υπάρχουν ειδικά κύτταρα (μαστοκύτταρα) τα οποία όταν έρθουν σε επαφή με τα αλλεργιογόνα στα οποία είναι ευαισθητοποιημένος ο ασθενής παράγουν ισταμίνη. Η ισταμίνη είναι το βασικό αίτιο πολλών αλλεργικών εκδηλώσεων  και γι’αυτό τα αντιισταμινικά είναι από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα στην Αλλεργιολογία.

Σχηματικά, τα αλλεργιογόνα μπορεί να είναι εξωγενή (να τοποθετούνται δηλαδή πάνω στο δέρμα) οπότε προκύπτουν δερματίτιδες εξ επαφής, ή να είναι ενδογενή (να προέρχονται εκ των έσω) οπότε προκύπτει η κνίδωση/αγγειοοίδημα.

Ο ρόλος της ατοπικής δερματίτιδας είναι ιδιαίτερα σημαντικός καθώς αποτελεί την απαρχή της «ατοπικής πορείας», την αλληλοδιαδοχή δηλαδή στα παιδιά αλλεργικών εκδηλώσεων που μπορεί να καταλήξει στην παγιοποίηση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικοί προδιαθεσικοί παράγοντες που μπορεί να προβλέψουν το αν ένα παιδί θα είναι αλλεργικό ή όχι είναι το θετικό οικογενειακό ιστορικό (να είναι δηλαδή αλλεργικός ένας από τους δύο γονείς) και η παρουσία ατοπικής δερματίτιδας.